Kabil ve Seyyahın Zümrütleri

Yollardaydi yeniden. Bu defa aglarla bürülü kalbinin yerini, temiz ve duyarli bir hal almisti. O isyan dolu sözcüklerin havada uçustugu uzun ve yorucu yolculuklarin var oldugu Lokman ile geçirilen zamanlarin aksine, daha yeni anliyordu iyi bir amaç ugruna asilan yol ve çekilen çilenin verdigi essiz haz ve tatmin duygusunu. Hiç sikâyet etmiyordu bu defa, basinda dönüp duran günesin yakici sicagindan ve kuruyan bogazinin haykirirca isyanina sahit olmasina ragmen susuzluktan. Sessizce ve kararli bir sekilde yürüyordu. Yaptigi tüm hatalara, karanlik ve irin dolu geçmisine ragmen umurunda degildi, basina gelmesi muhtemel sikinti ve zorluklar. Her seye gögüs germeye çoktan hazirdi. Tüm ceza ve mahkûmiyetler, asilmasi kolay ve hafif pürüzlerden ibaretti hayatinda olusmasini bekledigi ama artik içinde var olan inancin bu güçlü ve azmin doruklarinda gezen siki kararlilik, her seye hatta ölüme bile hazir bir inanca sürüklemisti Kabil'i. Gidecek ve Hikmet'i bulacak, her seyi anlatip yapmak istediklerini söyleyecekti...