Keçiyi Beklerken

“Keçiyi Beklerken” Yevgeniy Dubrovin’in en önemli yapitidir. Bu yapitta savasla parçalanmis, savastan önce var olan insanlik iliskilerinin yok edildigi yeryüzünde ahlaksal degerlerin gerekliligi son derece trajik bir boyut kazanir ve bir absürdün yol açtigi yikim islenir.
Siddetle karsi karsiya kalan yetim çocuk ve yeni yetmelerin yazgisiyla sarsilan okur, iyiligin yasama yeniden dönmesi ve kalicilasmasi davasinda güç katmanin gerekliligini tüm benligiyle hissetmektedir.
Kasabada ve köylerde kol gezen yoksulluk, evlerini terk edip ormanda yasamaya alismis yeni yetmeler, erkeklerin savasa gitttigi yerlerdeki çocuklarin basi bos yetismeleri, çetelesmeleri; kolhozlarda yalnizca kadinlarin ve savastan yarali dönmüs erkeklerin çalismasi ve insanlarin henüz arinamadigi sinifsal ayrim yapitin baslica konularidir.
Romanda yasananlar, aslinda fasizmin Ikinci Dünya Savasi’ndan sonra Sovyetler Birligi cografyasinda biraktigi manzaranin tipik bir örnegidir.
Romanin baskahramaninin agzindan bir çocuk safligi ve kivrak zekâsiyla öyküledigi olaylar dizisi bir trajediyle sonlanmaktadir.
Yapit 1988 yilinda ‘Fransiz’ adi altinda sinemaya uyarlanmistir ve Sovyetler Birligi’nin birçok kentinde de sahnelenmistir.