Nietzsche Ağladığında

Yogun ve sürükleyici olan yeni bir düsünce romani sunuyoruz: Nietzsche Agladiginda. Edebiyatla da düsünülebilecegini gösteren müthis bir örnek...SAHNE Psikanalizin dogumu arifesindeki 19. yüzyil Viyana’si. Entelektüel ortamlar. Hava soguk.AKTÖRLER Nietzche: Henüz iki kitabi yayimlanmis, kimsenin tanimadigi bir filozof. Yalnizligi seçmis. Acilariyla barismis. Ihaneti tatmis. Tek sahip oldugu sey, valizi ve kafasinda tasarladigi kitaplar. Karisi, toplumsal görevleri ve vatani yok. Inzivayi seviyor. Tanri’yi öldürmüs. “Ümit kötülüklerin en kötüsüdür çünkü iskenceyi uzatir” diyor. Daha sonra, “Kendi alevlerinizde yanmaya hazir olmalisiniz: Önce kül olmadan kendinizi nasil yenebilirsiniz?” diyecek. Ümitsiz.Breuer: Efsanevi bir teshis dehasi. Ümitsizlerin kapisini çaldigi doktor. Psikanalizin ilk kurucularindan. Kirkinda, bütün Avrupali sanatçi ve düsünürlerin doktoru olmayi basarmis. Güzel bir karisi ve bes çocugu var. Zengin. Saygin. Hayati boyunca “ama” pozisyonunda yasamis biri.Freud: Breuer’in arkadasi. Henüz genç. Gelecegi parlak. Simdi yoksul.Salomé: Erkeklerin basini döndüren kadin. Çekici. Özgür. Evlilige inanmiyor. Bazen ayni anda birçok erkekle beraber oluyor. Sanatçilari ve düsünürleri tercih ediyor. Kirbaci var.KONU Ümitsizlik. Bir gün, erkeklerin basini döndüren kadin, Salomé, Nietzsche’den habersiz Breuer’e gelir. “Avrupa’nin kültürel gelecegi tehlikede, Nietzsche ümitsiz. Ona yardim edin” der. Breuer, Salomé’yi tekrar görebilmek umuduyla “peki” der. Ve varolusun kader, inanç, hakikat, huzur, mutluluk, aci, özgürlük, irade... ve neden, nasil gibi en önemli duraklarindan geçen bir yolculuk baslar...Kendisiyle ve hayatla yüzlesmekten çekinmeyenlere...