Türk Kültüründe Evliliğe Bağlı Tabu ve Kaçınmalar

Insan, her yönüyle dogayla iç içe bir canlidir; onun üretim ve birikimi, geçmis deneyimler üzerine insa ettigi ussal yapisi, iliski içinde oldugu dogal fenomenlerden ayri degerlendirilemez. Insan, diger türler arasinda temel ekolojik ilkelere meydan okuyarak kültür üretebilmis tek canlidir. Dolayisiyla insanin kendine ve çevresine koydugu kurallar, yasaklar ve sinirlar, ayni zamanda kendi dogasina egemenlik kurma istegine de yanit vermistir. Insanlik tarihinin karanlik dönemlerinde ortaya çiktigi varsayilan ve insanligin ilk yazisiz yasasi olarak kabul gören tabu, toplumsal evrimin basamaklarinda çesitli islevlerle yasatilmis, tarihsel süreçte ilk toplumsal kurallarin, dinin ve en önemlisi de ahlakin temellerini olusturmada etkin bir biçimde yer almistir. Bu çalisma, tabu tartismalarindan yaklasik yüz yil sonra, iddiali olmadan, evlilik gelenekleri baglaminda tabuyu yeniden gündeme getirmeyi hedeflemistir. Çalismada günümüzde geleneksel anlamda etkinlik alanlari oldukça daralmis olsa da tabunun yeni biçimlerle yeniden üretildigi, toplum içindeki bireyler arasinda davranis kurallarini, tutum ve tavirlari düzenlemeyi sürdürdügü varsayimindan hareket edilmistir. Çalisma, tabunun ve ona bagli kaçinmalarin kökenini sorgulamakla birlikte yapisal ve islevsel niteliklerinin çözümlenmesine de odaklanmistir. Böylece geleneksel toplumun cinsiyet rolleri ve sinirlari, evlilik perspektifi, ekonomik ve toplumsal kosullar çerçevesinde incelenmistir.