Tut ki Kadın Yok

Rossini’ye en büyük bestecinin kim oldugunu sormuslar, o da “Beethoven” diye yanitlamis. “Peki Mozart?” denince Rossini, serinkanli bir sekilde cevabi yapistirmis: “Mozart en büyük besteci degil, tek besteci.” Aynisi Joan Copjec için de söylenmeli: Amerikali Lacancilarin “en büyügü” degil, çok daha radikal anlamda Amerikali tek Lacanci o. Bu yeni kitabi herhangi bir ölçüte göre “büyük” degil, “büyüklük” ölçütlerini yeniden tanimliyor. Kitapta Lacanci psikalaniz ve feminizm her iki alani da yeniden yapilandiran bir sekilde bir araya geliyor. Tut Ki Kadin Yok’u okuduktan sonra hâlâ eskisi gibi devam edenler, yirminci yüzyilda filojistonu savunan fizikçilere benzeyecektir. Joan Copjec’in kitabi ancak Beauvior’nin Ikinci Cins’i gibi kitaplarin yaklasabilecegi bir düzeyde. Slavoj Zizek