12 Eylül İşkencesinde Ülkücü Bir Gazetecinin Dramı

“Bulundugumuz hücrede hatirlayabildigim ne vardi? Görüyordum ki buradakiler çok agir suçlular degil. Çünkü ya hiç dayak yememisler ya da benim gibi söyle, yüzden “acaba” diye islatilmislardi. Çünkü gündüz lavaboya gidip gelirken tecrit hücresinde üç yigit gördüm ki halleri perisan, bir metrekarelik bir demir sebeke, üç tarafi beton kafesler içinde inliyorlar. Bunlarla görüsmelere biraz müsamaha da gösteriyorlardi. Acaba kim kimi taniyor diye, herhalde iptidâî bir gözetleme de yapiyorlardi. Tecritteki üç kisiyi de gayet yakindan taniyordum. Bunlar Muhtar Sezai, Sahin Bilgiç, Kadir Akgöllü’den baskalari degildi. Birkaç günden beri aç olduklarini, hiçbir suçlarinin bulunmadigini, iskence ile yalan itirafta bulunmayacaklarini ve ölüm pahasina bu tavri sürdüreceklerini söylediler. Gerçekten bu insanlar çok serefli bir mücadele vererek günahsizlarin basini yakmadilar ve kendilerine fikren verdigimiz emegin altinda kalmadilar. Allah onlari iki dünyada da mesut ve bahtiyar etsin.”