49'lar Davası

Diyorum ki; kamera söyle bir kare ile baslasa! Ülke, istibdada hâlâ meyilli birilerinin "Artik yeter. Söz milletin" sloganina güvenip oy vererek yeni bir sürece girmistir. Bolluk, refah ve hürriyet vaadi vardir söylemlerde. Bir gün gelmistir ki; bu vaatleri paylasanlar imtina etmislerdir sözlerinden. Bu kez kamera kerli felli bir adamin dudaklarindan dökülen kelimelere takili kalmistir: Üstelik zat ülkenin cumhurbaskanidir; "Kürtlerden bin tanesini Taksim Meydaninda sallandiralim ki digerlerine ibret-i âlem olsun" demektedir. Yetmemistir muhterem zatin söyledikleri, ülkenin Basbakani da teyit etmektedir: "Sallandiralim. Ama dis kamuoyuna da Komünist Kürtçü bir hareket olarak yansitalim ki ekonomik anlamda bunu bir avantaja dönüstürelim". Ve sonra kurulur tezgâh. 50 kisilik onay alinir. Isimlerin yazilacagi yerler bos birakilip sonra doldurulmak kaydiyla. Toparlanir 50 Kürt sahsiyeti. Mekân, Istanbul Harbiye Merkez Kumandanligi olarak seçilir. Hücre sayisi 40 kisilik oldugundan 10 kisi durusmalara disaridan katilir. Ve ülke 1959 senesinde Kürt sahsiyetler hakkinda savcinin idam istemiyle gündem tutar. Çok aci çeker içerdekiler. Biri ölür. Içerdekilerin yakinlari perisan olur. Dört yil sonra tümü beraat eder. Ama olayin yasandigi tarihten tam 50 yil sonra biri, Yavuz Çamlibel çikar ve bir kez daha 49'lar dosyasini, kendi tanikliginda yeniden açar. -Sehmuz Diken-(Tanitim Bülteninden)