Abdaloğlu

Bir yandan bombalarin patladigi, silahlarin çekildigi sokaklar, bir yandan sinif bilinci yaratilmaya çalisilirken bölük bölük bölünen mahalleler hatta sokaklar... 1970'ler puslu ve karanlikti...Kiminin kendini Almanya'ya atarak kurtarmaya çalistigi, kiminin karaborsadan zengin olmaya ugrastigi, kiminin de yalnizca hayatta kalmaya çalistigi günlerde, Allah vergisi yeteneginden ve sazina vuran mizrabindan gayri sermayesi olmayan "Abdaloglu" Bahtiyar, ozanligin "çile" dönemini yasiyordu.Üzerine sis çökmüs bir memlekette, kendi memleketinde "öteki" olmanin, küçümsenmenin ve ayri tutulmanin ne oldugunu, yasayarak ögreniyordu."Hep bunlar cahillikten yegenim" dedi Semsi, alninda biriken teri yenine silerken. "Bizim aslimiz da aha bu köylüler gibi. Türkmen'in Abdal asiretiyiz biz, yalan yok. Saz çalip köy köy gezenleri, zangoçluk yapanlari begenmez bunlar, burun kivirir. O kitlik olmayaydi... Yerimizden obamizdan hiç olmazdik!""Su basima gelen benim,Hor görülüp ayrilmaktan,Sözün bilen insan bastir.Zarar gelir hep cahaldan!"