Abdülaziz

“Bizim yapamadigimizi siz yapin Efendim.” dedi. Arkasini dönüp, hiçbir sey söylemeden yürümeye basladi Gökalp. “Seni nerede bulabilirim?” diye sordu Abdülhamit. Usulca dönen Gökalp, “Günes dogar, vakti gelince batar. Süphesiz, batmasi dogmasina delildir.” dedi. Abdülhamit, bu gizemli adamin ne demek istedigini anladi. Tebessüm etti. Elindeki yüzüge bakti. “Dogu ve Bati… Bir gün kudretli bir adam gelir de ikisini bir ederse…” diye mirildandi. Bahçeye düsen eflatuni isik savklari, siyah zemin üzerinde iç içe geçmis turkuaz renkli çift hilali mesh etti. Çiçek tarhlari arasinda yürüyen adam kisa zaman sonra gözden kayboldu. Hanedan’in son demleri… Borç içindeki saltanat… Sonu gelmeyen taht kavgalari, türlü entrikalar… Dis mihraklarin eliyle oynanan sayisiz oyun; gizli örgütler, saltanat karsitlari, Masonlar… Dostun düsmana karistigi zamanda yalniz bir sultanin devletin bekasini saglama çabasi… Her seyden arda kalan hal olmus bir padisah, kanli bir gömlek… Imparatorlugun Son Aksami, Yeniçeri ve Cem’in yazari basarili romanci Hakan Kagan’in güçlü anlatimiyla; 32. Osmanli padisahi ve 111. Islam halifesi Abdülaziz’in hal olus hikâyesi dile geliyor.Ince Kapak: