Adabü'l Müridin Yol Ahlakı

Yol, yolculuk insan hayatini anlatan, en güzel metaforlardan biri. Öyle ki insanin bütün tutum ve davranislarini, yönelimlerini, yol iliskisi içerisinde anlamak ve açiklamak mümkün. Insan hem kendisiyle hem de hakikatle iliskisini yol üzerinden kurmakta, evreni ve kendisini kavrayisi da yolda gerçeklesmekte. Çünkü her birey dünyadaki varolusunu aklinin, ruhunun ya da nefsinin kendisini götürdügü yollarda yürüyerek idame ettiriyor ve varolusunun anlamina yolda eriyor. Insani varliginin hakikatine ulastiracak yollar çok çesitli. Herkes birbirinden farkli ve essiz tecrübeleri talim ede ede sonunda bütün yollarin birlesip bütünlestigi menzile varacak. Bu yüzden "otuz kusun" yolun nihayetinde "simurg" olmasi gibi ulasilacak hakikat de daima ayni. Hakikatin sasmaz pusulasini takip ederek yola hayatini koyan ve onu yol yapanlardan baslayarak her tür insan da yol ile bagi üzerinden taninabilir ve tanimlanabilir... Yolun farkinda olmayip nerede yürüdügünü bilmeyenden tutun da... yolda kaybolan, yolu tikayan, yolu kâra çeviren, yol ile nefsini sisiren, yoldan dönen, hayatindan yolu çikaran, yolu ayagina dolasan, yolu harcayan, yol müsrifi, yalnizligi yol edinen, yolda yürüyüsüne meftun olup yolu imtihana dönüseni ve daha niceleri… Bu yüzden yol bir bilinçtir. Bu bilinç öncelikle hangi yolda yürüdügümüzü bilmekle, yolun bizler tarafindan her dem artan bir bilinç haline getirilmesiyle mümkün. Bu bilincin olmazsa olmaz sarti, baslama noktasi yola olan inançtir. Yürümenin ve yolda kalmanin yegane sarti da samimiyet. Varligini sonsuz bütüne dahil etmeye çalisan her niyet ve her gayret, yürüyüsünü yolun maddi ve manevi sartlarina ve ilkelerine samimiyetle kendini adayarak sürdürebilir. Çünkü samimiyet, yolun bizi kabul etmesinin ve yürüyüsümüzün an be an aklanmasinin tek sartidir. Yoksa o olmadan masumiyet nasil korunabilir? Yol üstadi Sühreverdî’nin kaleme aldigi Yol Ahlâki, Süleyman Gökbulut'un yetkin çevirisiyle Türkçenin evrenine katiliyor.