Akasya Şehri Yalnız

Alnimdaki çizgilerin hepsi sensinbir hüznün alfabesinde...Mevsim bahara yelteniyorÇiçege durdu erkenci bademler ve gülhatmiGözlerinden basladim hatmetmeye yar seni.Akasyalar sehrinde kusluk vaktiBir demlik çay aciyor bir çift yalnizligaNarin bir gelincik ürperiyor kuytusundaSerçeler seherin mavisine düsürüyor sesiniPusulasiz ve yalnizimNe kaçtigim belli benim ne kovaladigimBir öykü de geçmeye görsün adin seninYazilmamis bir siirin yolunu tutuyorsun Yasemin.Kendi mecrasindaKadre ugramis eski tüfek bir neferimÖlümden öte köy yok bilirimLakin benim senden gidesim yok sevgilim.Biz hep kimsesizdik sevmelerdeKimsesizlik sebebinedir ülkeyi sevmek suçundanmapuslara düsmelerim