Anadolu Halk İlaçları

Insan, belli bir ölçüde, kendi kendini yenileyen, yenilemeyi bilen varliktir. Oldugu yerde kalma, yalniz çevrenin verileriyle yetinme yok insanda. Doga, düsünme yetenegi olan insani, kendiliginden birtakim yaratmalara iter. Doga insani böyle bir eyleme itmeden, insan, bu eylemin baskisi altinda, akisi içinde yaratmadan, ortaya yeni bir nesne koymadan edemez. Bu insanin kendini yenileme duygusundan dogar. Ilaç yapilan bitki ile insan doga arasinda içten baglanti kuruyor kendince. Bunu bilimsel bir anlayisla yapmamis eskiçagda, daha çok inançla yapmis, bu belli. Ancak insan eylemi olmasi, doga ile karsi karsiya gelmesi, doga disinda bir güç aranmasi, ya da arayamamasi bu sözü edilen baglantiyi pekistiriyor. Ilaç yapan, bitkide kendine yararli bir gücün bulundugunu anlayan insan dogada daha bagimsiz, daha özgürdü. O yalniz doga ile sinirlanmisti. Özgürlügünün sinirlari doga ile basliyor, doga ile bitiyordu.Eskiçagda bitkiden ilaç yapan yetkili bunu doga güçleri adina, inandigi, tanrisal bir gücü oldugunu söyledigi doga adina yapiyordu. O, doganin içindeydi. Burada incelenen ilaçlarin çogu Anadolu topraklari üzerinde yetisen bitkilerden yapilanlardir, Anadolu dogasinin, özelligini, niteligini, daha dogrusu bitki örtüsünü gösterir bu.Bu kitabin konusu, Anadolu'da eskiçagdan beri kullanilagelen ilaçlar, onlarin yapildigi bitkilerdir. Bu bitkiler içinde Anadolu'ya ilkçagdan, ortaçagdan sonra disardan gelenleri de vardir. Onlari da Anadolu ilaçlari içinde saymanin nedeni Anadolu'da birer halk ilaci olarak kullanilmalaridir.