Anadoluculuk ve Tek Parti CHP'de Sağ Kanat

“Bu tarafta Anadolu çocugu heder olup giderken, baskalarini düsünmek vazifemiz degildir. Tufan olsa, yerden cehennem fiskirsa, gökten yagmur yerine tas yagsa da umurumuzda degil, kim ne olursa olsun; Anadoluludan maada kimse aklimizi isgal edemez. Herhangi bir tehlikenin önünde duydugumuz endise, yalniz Anadolu içindir. Çünkü: O biziz ve biz oyuz.”(Anadolu, 1921)Turanciliga da Osmanli’ya da sirt çeviren, milletin ve vatanin özü olarak sadece ve sadece Anadolu’yu gören Anadoluculuk, erken Cumhuriyet döneminin biraz kenarda kösede kalan bir düsünce akimiydi. Siyasette yer tutamadilar, buna karsilik entelektüel alanda küçümsenmeyecek bir mesaileri oldu, kadrolastilar. Bu birikim ve kadrolasma, tek parti döneminin son evresinde CHP içinde güçlü bir grup teskil etmelerini sagladi. Anadolucu ekip, CHP içindeki muhafazakâr kanadin omurgasini olusturdu.Metin Çinar’in çalismasi, Anadoluculugun öncü sahsiyetlerinin, Mükrimin Halil Yinanç’in, Remzi Oguz Arik’in, Nurettin Topçu’nun düsünce dünyasini ele aliyor. Anadolucu kadrolarin CHP’ye nüfuzunu saglayan Memduh Sevket Esendal’in etkisi, tavri ve fikirleri, kitabin önemli bir bölümünü olusturuyor. Akim içindeki farklilasmalar, söz konusu düsünürlerin yani sira, Anadoluculugun degisik renklerini ortaya koyan dergiler boyunca takip ediliyor: Anadolu, Dikmen, Dönüm, Millet, Hareket, Çigir, Bizim Türkiye… Gerek insa dönemindeki resmî milliyetçiligin, gerek tek parti CHP’nin, zannedildigi kadar homojen olmadigini gösteren, ilginç bir çalisma.