Annedili

“Yazilar bile gözüme iyi ögrendigim yabanci bir yazi gibi görünüyordu. Iste bir gazete kupürü: ‘Isçiler kendi kanlarini döktüler.’ Grev yapmak yasakti, isçiler parmaklarini kesip gömleklerini kan damlalarinin altina serdiler, yedikleri kuru ekmegi kanli gömlege sarip Türk ordusuna gönderdiler; sanki bu haberi bir büvetin önünde asili duran birçok gazetede görmüsüm gibi hatirliyorum, hani yanindan geçerken görürsün, sipsak fotografini çekersin, sonra unutur gidersin, aynen öyle iste.”‘Emine’ Sevgi Özdamar’in Türkçeye ilk kez çevrilen kitabi Annedili, insanin evinden, dilinden uzak olmasi, evin kelimeleriyle evi hatirlama çabasi, eve dogru bakmak üzerine birbirine degen dört hikâyeden olusuyor. Özdamar’in, romanlarinda da oldugu gibi kendi hayatindan izler tasiyan, birbirinden kaçan ama yine birbirine siginan hikâyeleri çok dilli bir okuma sunuyor.“‘Emine’ Sevgi Özdamar metinlerinde sözünü hiç sakinmiyor. Kösnül, dobra dobra, esprili, hatta yer yer amiyane ve saldirgan bir dille anlatiyor. Ama sonra gene mahcup, çekingen ve müsfik bir dille. Konulari: her türlü sevgi, fani hayat ve mutlak ölüm. Harika bir kitap.” Dieter Stolz, Prinz