Aşık Kerem ile Aslı Han

Kerem gibi yanma askin narina, Sakin vefasizca, sen düsme gönül. Daglar dayanamaz, ahü zarina, Sakin vefasiza, sen düsme gönül. Asik olan masukunu bilmeli, Öl dedigi yerde, elbet ölmeli. Vefa görüp su dünyada gülmeli, Sakin vefasiza, sen düsme gönül. Asli gibi bir yar, insani yakar, Viran eder ocagini, hem yikar. Perisan haline ya kimler bakar, Sakin vefasiza, sen düsme gönül. Sever diye ona, meylini verdin, Bir iken bin etti, olunca derdin. Yüzün görme vefasizin, namerdin, Sakin vefasiza, sen düsme gönül. Ismail Icadi nasiha verdi, Hali ahvalini meydana serdi. Asikin masukta, çok olur derdi, Sakin vefasiza, sen düsme gönül. (Önsöz’den)