Aşırılığın Peygamberleri Nietzsche-Heidegger-Foucault-Derrida

Bu kitapta dört düsünüre dair bir yorum sunuyorum: Nietzsche, Heidegger, Foucault ve Derrida. Bu düsünürleri daha genis bir baglama, 20. yüzyil düsünce ve sanatinin en özgün ve yaratici yönlerinin büyük kisminin kaynagi olmus olan kriz-odakli modernizm ve postmodernizm baglamina yerlestirmeye çalisiyorum. Aslinda, bunun her sayfada bariz bir biçimde görüldügü söylenemeyecekse de, modernizm ve postmodernizm hakkinda bir kitap bu.Allan MegillAsiriligin peygamberleri, dünyamiza çarpitici bir ayna tutarlar; ama gerektigi sekilde bakildiginda, bize bu dünya hakkinda ve onu ya da kendimizi degistirme imkânlari hakkinda bir seyler söyleyebilecek olan bir aynadir bu.Asiriligin peygamberleri, her türlü nesnellik iddiasini, her türlü uzlasimsal mantigi radikal bir biçimde sorgularlar. Irrasyonel düsünürler olmadiklari kesin olmakla birlikte, rasyonel düsünürler de degildirler.Asiriligin peygamberleri, kelimeye Rorty’nin verdigi anlamda, “terapik” düsünürlerdir. Bizi kendi varsayimlarimizi sorgulamaya zorlar ve böylece neye inanip neye inanmadigimizi daha iyi anlamamiza yardimci olurlar.