Aşkın Halleri

Özcan Karabulut’un ilk öykü kitabinin yayinlanmasindan bu yana on alti yil geçti. Askin Halleri, onun besinci kitabi. Önceki öykülerinde oldugu gibi bu kitabindaki öykülerde de temel izlek: ask. Ancak bu yeni öykülerin öncekilerden ayrildigi bir yer var: siyasal artalan üzerine oturtulmamislar; siyasal söylem tasimiyorlar, yalnizca aski ve askin degisik ortamlardaki degisik hallerini dile getiriyorlar. Kitabin ilk ve en etkileyicci öyküsü Rojda’da oldugu gibi, umutsuz bir ask olabiliyor anlatilan, ya da son öyküde oldugu gibi tükenmis ama bitirilemeyen, bitirilmek istenmeyen bir evliligin çikarilan hesabi. Terk edenin de terk edilen kadar mutsuz oldugu iliskiler. Otel odalarinda, issiz sokaklarda yasanan yasak asklar. Karsilikli aynalar gibi iç içe geçen, birbirine yansiyan, ruhunun ikizini tasiyan kadinlar. Imgelemde dogan, büyüyen hayal kadinlar. Düssel kadinlarla gerçek kadinlarin, umarsizlikla umudun, pismanlikla coskularin, baglanmalarla kopmalarin bir araya getirildigi, yogruldugu, yasaminin bir bölümünde herkesin tattigi ya da tatmak istedigi tutkulu asklar var Askin Halleri’nde. Yikimlar da var, acilar, hayal kirikliklari da, terk edisler, terk edilisler, ihanetler de. Askin Halleri oldugu kadar insanlik halleri de... (Arka Kapak)