Aşkın Kurbanları

Aradan geçen alti ayin sonunda Kimya daha bir güzellesmis, serpilmis ve olgunlasmisti. Kayseri’ye giderken esrarli bir gonca olarak birakmistim onu, Konya’ya döndügümde açilmis muhtesem bir gül olarak buldum. Ayaklarini soktugu akarsudan, üzerine uzandigi otlardan, çevresinde uçusan arilardan, hatta ugurböceklerinden bile kiskandim onu. Kalbimin en ücra köselerine yeniden yazdim adini; beynimin bütün kivrimlarina bir kez daha kazidim askini. Burasi cennet bahçelerinden bir bahçe idi sanki. Daha birkaç dakika önce yaratilmis olmaliydik. O Havva, ben Âdem! O umut, ben endise! O yasak meyve, ben...
Bir tek iblis eksik diyecektim ki o da çikip geldi nefsimden! Iste o vakit ilk defa korktum asktan! Bir yüzüyle sevgiydi ask, diger yüzüyle arzu... Bir yönüyle melekti, diger yönüyle seytan...
(Arka Kapak)