Bekleyesen Diyarbekir

“Kitaplar dile gelse, kim bilir bize ne hikâyeler anlatacakti?”
Diyarbakir’ Suriçi’ndeki “Sefkat Sahaf Dükkani” raflarinda duran, elle yazilmis, karakalem resimler ve yaldizlanmis hamislerle gelecege isaretler yollayan bir kitap, tam da bu tanima uyuyordu. Dükkanin da sahibi olan imam emeklisi Sefkat Nurani’nin eliyle yazip, girisini tezhipledigi bu gizemli kitap, sayfalarina dokunacak masumu (Lokman) beklemektedir. Yillardir bu gizemli kitabin sayfalarinin arasinda sakli duran ve üzerinde 6 haziran 1915’e dair mühür ve Siirt Keldani Katolik Kilisesi Baspiskoposu’nun imzasi bulunan bir harita da hikayemizin en önemli rolünü almak üzere sirasini beklemektedir.
Tercihleri ile sinanan insanoglunu Lokman’in nazarinda bir arayis yolculuguna çikaran bu kitabin isaret ettigi son ise; tam da kültürlerin ve zamanlarin iç içe geçtigi bir karmasa ile klasik sonlari tersyüz ediyor.
Romanin kahramani olan ve Istanbul Üniversitesi Iletisim Fakültesi Radyo Televizyon Sinema bölümü mezunu olan Lokman: “Mutlu son var midir?” diye sormustu kitabin isikli eslikçisine. Her seyin bittigi bir günde almisti duymak istemeyecegi cevabi:“Bekle. Son, kendiliginden gelecek!”