Ben Vincent ve Korkmuyorum

Okul, Vincent için sadece öğrenme yeri değil, bir hayatta kalma savaşı. Ne bir sırdaş ne bir dost… Yalnızlığını sadece hayalindeki dört hayvan arkadaşı ve gu¨venli limanı olan bakıcısıyla paylaşıyor. Zorbalığın gölgesinde geçen gu¨nlerde, Vincent gu¨nden gu¨ne daha da içine kapanıyor.
Ama hayat, bazen en sessiz çocukların bile sesini duyar. Ve bazen bir arkadaşlık, en koyu karanlığı bile aydınlatan bir kıvılcıma dönu¨şebilir. Vincent’ın yaklaşan okul kampı, korkularını uyandıran bu¨yu¨k bir sınav. Ama bu kez yalnız değil. Belki de korkularla baş etmek her şeyi kontrol etmekten ziyade yanında birinin olmasıyla ilgilidir.
“Elim şakağımda yavaşça doğruldum. Çok acıyordu. Konuşamayacak kadar çok. Konuşabilseydim ne söyleyeceğimi bilemezdim. Dilan’a şok içinde baktım. Stephan bana elini uzatınca ben de ona elimi uzattım.
Stephan “Dil?” dedi şaşkınlıkla.
“Evet?” dedi Dilan.
“Sanırım canını acıttın.”
Dilan d.nu¨p bize baktı. “Bırak ya,” dedi. “Ona dokunmayacaksın değil mi? O çocuk pis.”
Bunu duyduğumda kafamdaki her şey durdu. Pis. Demek ki benim öyle
olduğumu du¨şu¨nu¨yordu. Beni pis buluyordu.”
Enne Koens’in kucaklayıcı kalemi, kendini yalnız ve çaresiz hisseden çocuklara kendilerini ifade edebilecekleri gu¨venli bir alan sunuyor.