Benim Küçük Dostlarım

Idealist bir ögretmenin kitap gibi okudugu ögrencilerini ve anilarini edebi bir dille anlattigi doyumsuz bir eser olan BENIM KÜÇÜK DOSTLARIM ayni zamanda MEB’in tavsiye ettigi 100 Temel Eser’de yer almaktadir.Her çocuk, bence zevkle okumaya deger merakli bir kitap; karsisinda uzun uzun, hayran hayran düsünülecek bir bilinmeyenler âlemidir. Yirmi bir yildan beri bu kitaplari yaprak yaprak,satir satir okumaya ve anlamaya çalisiyorum.Fakat hâlâ "Çocuk" adli kitapla anlayamadigim, sökemedigim cümlelere rastladigim olur. Bu itirafimdan sonra, okuyucularim bu eserde, tecrübelerin belki hakli; fakat herhâlde soguk ve tatsiz gururunu elbette aramayacaklardir. Hayir, sevgili okurlarim elinizdeki kitap, agirbasli, psikolojik bir eser olmak iddiasinda degildir. Buna bir "hikâye kitabi" da denilemez. Çünkü içinde bir damlacik hayal bulamayacaksiniz. Ben bu kitapta sadece, gördüklerini ve duyduklarimi degil, hissettiklerimi sunuyorum. O kadar çok sevdigim "Küçük Dostlarim"i, daha dogrusu binlerce küçük dostumdan, rast gele birkaçini okurlarima da tanitmak istedim. Bir kirik dökük çizgi, bir avuç gölge.. Boyalarin pariltili dilinden yoksun, kara kalem bir çocuk portresi, bir küçük insan kisiligi! Ve çok defa bu kisiyi benim hafizamin köklerine altin çivilerle perçinlemis olan bir küçük olay. Iste kitabimda bunlari bulacaksiniz... Basit seyler ama, içlerinde hosunuza gidenler, gözlerinize bir damla yas, dudaklariniza bir küçük gülümseme getirenler, hatta basinizin karanlik bir kösecigine titrek bir mum alevi uzatanlar olacak saniyorum. Süphesiz bir mesale, kuvvetli bir elektrik lâmbasi degil, ancak bir mum alevi... Fakat ne de olsa bir isik...