Benlik

Içimde bir yengeç var.Içimdeki en kuytu kovukta yasiyor olmali; oradan seyrediyor herhalde her yasadigimi. Ancak arada bir hissediyorum varligini ancak arada bir belli ediyor kendini. Ama biliyorum: hep orada bana direnir çogunlukla dolambaçli yollarla karisir yaptiklarima, ket vurur. Bir yolunu bulup yaptiklarimi engeller; yapacaklarimi belirlemege çalisir. Bunun temelinde benim ile uyum içinde olmamasi yatsa gerek. Benim yaptiklarim aykiri geliyor olmali ona. Saniyorum benden pek hosnut degil. En çok dayanamadigi da, benim, devinimsiz, eylemsiz kaldigim zamanlardaki hâlimdir (gün olur, hiçbirsey yapmak gelmez içimden; ya da : hiçbirsey yapmak gelir öyle, bir köseye oturur, saatlerce, etrafima bakinirim seyrederim. Kafamdan binbir türlü imge, tasarim, düsünce öylesine, gelisigüzel geçip durur; zaman da geçer ya, öyle aldirmam...), bu durumlarda, içimde, kocaman kiskacinin çat çatini, sert ayaklarinin yan yan eselenen öfkeli katirtisini duyarim. "Yürü git!", der bana; ama ben kalakalmis olurum. Dinlemem onu; belki, dinlemek elimden içimden gelmez.Oruç Aruoba