Bilimsel Bilgi ve Aforoz Korkusu Arasında Yenilik Yasaklama ve Yorum

“Yenilik (tecdit), daimi bir ihtiyaç; toplumsal, siyasal ve kültürel bir yürüyüstür. Yenilik olmazsa yasam donuklasir, isiltisini kaybeder; kültürler bir kaybolus ve ölüm tüneline girer. Ancak her yenilenme; tarihsel, toplumsal, siyasal ve düsünsel bir baglam içerisinde gerçeklesir. Bu yüzden herhangi bir alanda yenilenmenin, su ya da bu düsünürün sahsi istek ve arzularindan nes’et etmesi söz konusu degildir. Çünkü yenilenme; yasamin zemininden kopuk, insanlarin daha iyi bir yasam tesis etmek için girdikleri patikalarda verdikleri mücadelelerden, döktükleri terden bigâne bir sekilde epistemolojik / bilissel semalarda yapilan bir seyir uçusu degildir. Toplumsal, siyasî, ekonomik ve kültürel kriz anlarinda yenilenme ihtiyaci daha da pekisir, hayatin her alaninda oldugu gibi düsüncede ve bilimsel etkinlikte kendisini gösterir.Bugün tam da böyle bir krizin içinde yasiyor durumdayiz ve bu kriz toplumun direnç yetersizligi nedeniyle bir tür donukluga dönüsmüstür. Gelinen noktada zayiflik ve çaresizligimizi itiraf etmekten baska çikar yol bulamamis, bölgemizde bitip tükenmek bilmez savaslar yasanirken geçmisin zafer dolu günlerini sayiklayarak umutsuzca bütün bu kaosun bitmesini bekler hale gelmis durumdayiz.”Profesör Nasr Hamid Ebû Zeyd bu kitabinda üç ana basligi ele almaktadir: Yenilik, yasaklama ve yorum. Yazar bu konulari ele alirken siyasî despotizmle esgüdümlü bir sekilde gelisen bilissel despotizmi reddedip düsünce özgürlügünü savunan bir anlayisla hareket etmektedir.