Bin Dokuz Yüz Bir Monolog

Alessandro Baricco’nun satis rekorlari kiran ‘Ipek’ adli yapiti, insanoglunun mutluluk arayisinin siirsel bir masaliydi. ‘Öfke Satolari’nda, yasamin kiyisina varmaya çalisan, olanaksizin pesinde kosan insanlarin sarsilmaz umudunu dile getiren yazarin ‘Kent’ adli kitabi, Kafka’nin yapitlariyla kiyaslanmisti. ‘Homeros, Ilyada’da, eski çaglarin ölümsüz destani tanrilarin olmadigi çagdas bir yoruma kavusuyordu. Cennet Sinemasi’nin ünlü yönetmeni Giuseppe Tornatore’nin ‘1900 Efsanesi’ adiyla beyazperdeye de uyarladigi bu yapit ise, 1900 yilinin ilk günü bir transatlantikte, bir kutunun içinde bulunan ve 'Bindokuzyüz' adi verilen bir bebegin olagandisi öyküsü. Olaganüstü bir piyano virtüozu olan ve yasami boyunca karaya hiç ayak basmayan 'Bindokuzyüz', giderek bir efsaneye dönüsecektir. Baricco’nun ‘Bindokuzyüz’ü, çarpici bir öyküden yola çikarak, 20. yüzyila sasirtici derinlikte bir yorum getiriyor.