Bin Gün

Yıllarca saçma sapan şeylerin peşinde koştum… Sen dahil…

Aşk denilen şeyin beni farklı ve iyi hissettireceğini biliyordum ama kalbimi bu kadar yerinden oynatacağını hiç tahmin etmemiştim. Sadece bir insan için nefes alınır mıydı, demek alınırdı. Onu kim bilir tekrar ne zaman görecektim? İstediğim her an yüzünü gözlerimin önünde eksiksiz canlandırabiliyordum ama bu bana kaç gün yeterdi ki? Şimdi, şu an yanımda olması için, anneanneme zorla aldırdığım canım bisikletimi, Emoş abinin oğlu çilli Kemal’e bile hediye edebilirdim. Uyuyup uyanmak en kolay yoluydu zamanı ileriye atmanın. Hem belli mi olur belki rüyalarıma gelir. Gelir de onsuz geçirmekte zorlandığım her dakikayı, durdurur o üç beş saniye. Aşk, ne zor, ne sabırsız, ne yaramaz bir çocukmuşsun sen meğer. Beni kendine mahkûm edip elimi kolumu bağladın da, diğer yanıma sakın Serkan’dan başkasını koyma emi. Âmin…