Bir İçim Su

“Onun bulundugu her yer aydinlik, süründügü her sey cilali, baktigi her taraf temiz, geçtigi her yol bahçe oluyordu; bana öyle geliyordu. Niçin konususunda o güne kadar baskasinda duymadigim bir sive seziyor ve neden yürüyüsünde ömrümde görmedigim bir süzülüs buluyordum? … Çirkin veya igrenç hiçbir seyi yok. Zahir, bundan dolayi olacak ki onu öpmek, kucaklamak, sarilip tasimak veya ezip hirpalamak, hülasa hiçbiri kâfi gelmeyecekti. Yemek arzusu veriyordu. Hayir hayir, zarif bir kadeh içindeki berrak, isikli bir mukattar su gibi bir hamlede içmek yutmak istiyorum. O bir içim su idi.”Refik Halid Karay, sürgün yillarinda kaleme aldigi kirk alti kisa hikâyeden olusan Bir Içim Su’da aski, mekâni ve zamani harmanliyor, kuvvetli betimlemeleri ve duru Türkçesiyle okuyucunun zihninde adeta yagliboya bir tablo olusturuyor.