Bir Mustarip Mehmet Akif Ersoy

Mehmet Akif’in eserleri ile sahsiyeti arasinda çok siki bir bag oldugu inkar edilemez bir gerçektir. Akif;Hayir, hayal ile yoktur benim alis verisimInan ki her ne demissem görüp de söylemisimdir diyen bir sairdir. Hayali degil, görüp yasadiklarini konusturan, anlatan bu sair bizi, çileler, elemler, istiraplar içinde yuvarlanan bir toplumla yasatir. O, toplumla beraber aci duyar, duyduklarini bize de duyurur. Onu okurken onun gibi hissetmemek, onun söyledikleri ile naklettiklerinin çile yumagina sarilmamak mümkün degildir. Sözü ile özü bütünlesmis bir sahsiyettir o. Söyledikleri ile anlattiklari, toplumun yasadiklari ile yekparelesen mustarip bir insanla karsi karsiyayiz. Akif, Safahat’ini söyle takdim eder: Bir yigin söz ki, samimiyeti ancak hüneri. Mehmet Akif’in katilamayacagimiz pek az sözlerinden biri de budur. O, Türkçenin en güzel ve en çok sevilen eserlerinden birinin sahibiridir. Onun hüneri sadece samimiyeti degildir. Akif’siz Türkçe eksik ve öksüz kalir. Milletimizin 70 senedir onsuz öksüz kaldigi gibi... Bu konudaki tek tesellimiz Safahat’a tekrar tekrar dönebilmektir. (Arka Kapak)