Bize Velvele Düştü

Bu kitap, Nurettin Topçu, Peyami Safa, Ahmet Hamdi Tanpinar, Cemil Meriç, Erol Güngör gibi görkemli çinarlarin modern Türk düsüncesinde kapladigi âsûde hatiralarin gölgesinde gövermis bir yesil sürgün; arslan yataginin virâneye dönmedigini hissetmek güzel... Onlar fikir dünyamizin kutup yildizlari, nirengileri, pusulalari, usturlaplari ve sinyal isaretleriydiler; yolu isaret etmekle kalmadilar, yol bulmayi da ögrettiler; “Bize Velvele Düstü“, bu mânâda bir fikrî süreklilik eseridir; ivazsiz ve samimi düsünce zincirinin son halkasi. Fikir yürütme cehdinde yerlilik arayisinin olgun ve piriltili denemeleri. Deneme tarzi, “üslûb-ü beyân ayniyla insan“ nüktesinin en samimi miyâridir; orada kendiniz gibi olmaktan gayri siginacagiz liman bulamazsiniz; yazinin kagitta en derin iz biraktigi deneme sahasinda, Cengiz Aydogdu seleflerinin dilini yarinlara tasiyacak zengin bir lisan kivamiyla konusuyor; üslûbu, sadece usta Türk nâsirlerinin degil, siir ufkumuzun Seyh Galib, Ayasli Sakir, Niyazi Akincioglu, Ömer Hayyam, A. Kadir, Seyhülislâm Yahya, Turgut Uyar, Yetik Ozan, Muhibbî gibi en mütekâmil sairlerinin söyleyis rahatligindan da hisselenmistir. Siirin düsünceyle sarmas-dolas oldugu ve nesrin siirle kanatlandigi yerlerde yazar perilerin degil, düsüncenin etegine sarilarak yürümektedir. “Bize Velvele Düstü“, sadece fikrî hamûlesiyle degil, yazarinin usta isi Türkçesiyle de eslâfdan süzülmüs bir dil zevkini sergileyerek dikkatimizi celbediyor. Ve hep “biz“e dair seyler! Ahmet Turan ALKAN (Arka Kapak’tan)