Cennetin Son Saatleri

Siirleri ve sessiz hikâyeleriyle edebiyatimizda müstesna bir yer teskil eden Bahtiyar Aslan’in Cennetin Son Saatleri kitabinda, bir örümcegin sabriyla zamani ören ve ördügü zamani kat eden; insanin kendi derinligini ve degerini yine insanin bizatihi kendisi üzerinden gösteren hikâyeler mevcut. “Bir aynanin önünde oturmuyorum, bunun bilincin­deyim. Fakat yine de kendimi görüyor, kendimle sohbet ediyorum. Bunun nasil oldugunu tam olarak bilmiyorum. Kimi acilar, agrilar, korkular, eksilmeler, bölünmeler, parçalanmalar, yitirisler, bitisler -akliniza benzer daha ne geliyorsa- insani sebepsizce bir duru­mun içine, izahi olmayan bir degisime, dönüsüme veya yepyeni bir olusuma çekebilir. Benimki biraz acidan, bi­raz eksilisten, biraz yitiristen, bitisten, bölünmeden… Hepsinden biraz… Biraz hepsinden, biraz hepsinin di­sindan, ötesinden…”