Çiçekli Bir Boşluk

Bu öykülerde akisina kapildigimiz, içinde edilgenlestigimiz, kayboldugumuz sokaklar ve mekânlar geliyor önümüze. Hikâyeleri okumak için yavaslayip durunca bize hayati gösteren bir ‘bosluk’ açiliyor. Hiç kimsenin müdahil olmadigi bu bosluklarda kendimize dönüp bakabiliyoruz ancak. Kontrolden çikan hayatimizin dizginleri tekrar gelip elimize degiyor.“Aslinda bugüne kadar bir tek kiz arkadasi bile olmamis biri olarak belli belirsiz bir sehir imgesi vardi kafasinda. Yenilerde okudugu bir romandaki gibi güzel, zeki ve içli bir kiza rastlayabilecegi bir sehir. Beyaz Geceler’deki gibi issiz sehrin köprüsünde aglayarak onu bekleyen biri.Sonra üniversitede ne okursa okusun, buradan dünyayi kurtaracak fikirler çikarabilmeliydi. Hakça paylasim ugruna gerekirse yoksulluga, yoksunluga, yalnizliga gögüs gerebilmeliydi. Yüce gönüllü arkadaslar bulunan bir bölüm lazimdi ona.Hayir! Sehir ya da meslekten önce onu uçuracak, zihnini açacak bir ortam gerekti ruhuna.‘Bütün tercihleri doldurmak zorunda degiliz, bak listemiz söyle olustu... ’ cümlesi duvarlara çarparken Erdem’in akli yatisir gibi oldu. ”