Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar

Ne zaman ki biz, bizi kaybettik, çocuklarimizi da kaybettik…Bizim zamanimizda çocuk suçlari olarak okul koridorlarinda kosmak, istiklal marsi okunurken düzgün durmamak, el kaldirmadan ögretmenle konusmak geliyordu.Ya da bayramda, bayram namazina geç kalmak, seker toplarken birkaç sekere birden el uzatmak, arabalarin arkasindan kosmak, çocuk suçlari olarak konusuluyordu. Ne oldu bize ki artik çocuk suçlari olarak annesini kesmek, babasini silahla tehdit etmek, sokakta araba yakmak, ögretmenini köse basinda sislemek, güvenlik kamerasina el sallayarak hirsizlik yapmak kayitlara geçer oldu?O çocuklar mi baskaydi, bu çocuklar mi baska?O anne babalar mi baskaydi, bu anne babalar mi baska?O günkü terbiye metotlari mi baskaydi, bugünkü terbiye metotlari mi baska?Biz nerede hata yapiyoruz?Yapiyoruz ki yani basimizda büyüyen o masum yüzlü sevimli çocuklar, bir süre sonra dünyamizi zehir edecek hale geliyorlar.Iste bu kitapta, bu sorularin cevaplarini bulabilmek için bir mum yakiliyor.Çocuk terbiyesinde dogru zannedilen yanlislarla yüzlesiliyor.Belki de herkes kendisi ile yüzlesiyor…Çünkü kendimizi kaybettigimiz yerde, çocuklarimizi da kaybettik, biliyoruz…