Çok Normal

Çocuklugun masumiyetinde kocaman görünür hayat gözlerimize… Oysaki küçücük seylerin birikimidir hayat, çogunlukla idrak edemesek de…Hayat aslinda Keloglan masallarindaki özgüvende, Nasreddin Hoca fikralarindaki sira disilikta, perdedeki Karagöz-Hacivat oyununda, mahalledeki bakkal amcamizin sicacik tebessümünde, okudugumuz kitaplarin huzur veren cümlelerinde, en tatli sabahlarda, en hüzünlü aksamlarda gizlidir.Hz. Mevlânâ’nin dedigi gibi “Nasibinde varsa alirsin karincadan bile ders, nasibinde yoksa bütün cihan önüne serilse sana ters!”Herkesin bildigi ama çogumuzun fark edemedigi gerçekler var...Kendi içimize bakip içimizdeki gücü görmek yerine, yesil sapli kirmizi bir çiçek çizeriz biz de herkes gibi. Hâlbuki renklerle doludur hayat.Her yeni günü küçücük bir çocugun merakiyla yasamak, geçen her güne anlam katmak ve gelecek güne ümit beslemek…Hayat bu ya, bir amacimiz olsa gerek…Bazen kanat takip uçmak,Bazen uykusuz geceler boyu çalismak,Isiga dönmek yüzünü, inanmak kendine…Ne tasidigini bilirsen hafifler hayatin yükü,Bazen sebepsiz bir tebessüm uzatir ömrü…Ve bazen de bir kitap sizi hiç yormadan,Gülümseyisinizin altina umut eker.Tipki elinizdeki kitap gibi…Eee çünkü bu; ÇOK NORMAL…