Cumhuriyet'in Diyarbakır'da Kimlik İnşası (1923-1950)

Cumhuriyet döneminde girisilen Türklestirme ve sekülerlestirme politikalarina dayanan yeni kimlik insasi, devletin ideolojik ve baski aygitlari araciligiyla gerçeklestirildi. Cumhuriyet devletinin bu amaçla en fazla mesai harcadigi yerlerin basinda Kürt cografyasi geliyordu. Ercan Çaglayan, bu kitapta, Diyarbakir’in “kuvvetli bir Türklük merkezi” haline getirilmesi için hazirlanan raporlari, olusturulan kurumlari, alinan önlemleri ve bunlari tamamlayan güdümlü siyasal temsil ve katilim yöntemlerini inceliyor.
Bir yandan Diyarbakir’in etnik yapisini degistirmek amaciyla iskân ve zorunlu göç politikalari yürüten erken Cumhuriyet yönetimi, diger yandan Türk Ocagi, Halkevi, Halkodasi gibi kurumlarla, umumi müfettislik, karakol, demiryolu ve zorunlu egitimle, rejimin bölgede güçlendirilmesi için önemli bir çaba sarf etti. Ercan Çaglayan, tek partdönemi boyunca yürütülen te’dip (terbiye etmek), tenkil (sürmek), temsil (asimile etmek) ve temdin (uygarlastirma) misyonlarinin hayata geçirilisini incelerken, geçmise ait izlerin silinmesini hedefleyen asrîlestirme projesiyle bu politikalar arasindaki yakin iliskiyi gözler önüne seriyor.