Davetsiz Misafirin Lezzet Yolculuğu

Zaman geçtikçe 'Davetsiz Misafir' benim için bir televizyon programi olmaktan çikti. Gittigim her il, çektigim her bölüm, siktigim her el, tattigim her as degistirdi beni… Isini en iyi sekilde yapmaya çalisan bir program sunucusu, sahibinden; Türkiye'min dört bir tarafinda analarin, agalarin, bacilarin sofralarina konuk olan 'Davetsiz Misafir'e dönüstüm. Ustalar ile etleri keserken, çiraklarla türküler söyleyip ocaklarin basinda saatlerce kuzularin pismesini beklerken, Anadolu kadinin hamurlu ellerine suyu dökerken; anladim ki bu program artik bambaska bir sey olmustu benim için…Daha ilk bölümde bir findik agacindan ince bir dali ödünç aldim. 'Yaren' dedim ona… Sonrasinda elimden birakamadim nedense… Özenle çekim arabalarina önce onu yerlestirdim, sonrasinda kendimi… Zamanla kurudu, sanki boyu bile uzadi ya da bana öyle geldi. Sonra bir kilif diledim onun için… Benimle adim adim gelen, söylesilerime, misafirligime yarenlik eden dostum için özel siyah renkli bir kilif diktirdim. Gözümden sakinir oldum, kimseye emanet edemedim ki hala edemem. Dedim ya bir deneme, bir televizyon programi olarak baslayan yolculugum her bölümde, sehirde, adimda bana yepyeni seyler katmaya baslamis, 'Yaren'le baslayarak zenginlestirmisti hayatimi… Kendimi Yaren'e türküler söylerken buluyordum bazen…(Tanitim Bülteninden)Ince Kapak: