Demokratikleşme Sürecinde Ordu Silahlı Kuvvetlerin Demokratik Reformu Üzerine Düşünceler

Juvenal, “Quis custodiet ipsos custodes?”, yani “muhafizlarin muhafizligini kim yapacak?” diye sorarak sivil hükümetler ve silahli kuvvetler arasindaki temel meseleye neredeyse 20 yüzyil önce isaret ediyordu. Ordu ve siviller arasinda devam eden gerilim o zamandan günümüze kadar sürüyor: Toplumun, kendisini korumak üzere güç kullanimi hakkini teslim ettigi grup üzerindeki denetimi nasil saglanmali? Sivil-asker iliskilerinin bu temel sorunu güncelligini her zaman koruyor.General Franco’nun ölümünün ardindan fasizmden kurtulup demokrasi sürecine giren Ispanya’da, 1982’den itibaren Savunma Bakanligi görevini yürüten ve ülkeyle birlikte ordunun da demokratiklesmesine önemli katkilari olan Narcís Serra, Demokratiklesme Sürecinde Ordu’da tecrübelerini paylasiyor. “Ispanya birdir ve bölünmesine izin vermeyecegiz” diyen, “ulusun degerlerini korumak için” siyasete müdahale hakkini kendinde gören, kendisini “imtiyazli” bir kesim olarak kabul eden ordunun sivil denetimine ve hükümet politikalarina tâbi bir zihniyet yapisina nasil tasindigini, ayricalikli pozisyonundan nasil siyrildigini konunun en yetkin isimlerden birisi olarak aktariyor.Serra’nin ordunun demokratiklestirilmesiyle ilgili görüs ve önerileri, saglam bir demokrasi arzulayanlarin, askerin politikanin belirleyeni olmaktan çikmasini isteyenlerin kayitsiz kalamayacaklari bir çalisma.