Dişlerinden Utanmadan

Artık bir hastalığım vardı. Emindim. Delirmenin eşiğindeydim. Günleri, ayları takip edemiyordum ve daha çok içiyor, daha çok şiir yazıyor ve daha çok hayali kişiyle konuşuyordum. Aslında konuştuğum hayali kişi, sadece Canan. Annemle konuşma fırsatımız olmadı, zaten onun hayalini bir kez gördüm. Bakın, hayali kişiler diyorum. Delirmiş olabilir miyim sizce? Delirmiş olmam, gördüğüm kişilerin hayali değil de gerçek kişiler olduğu iddiasında bulunmamı gerektirmez miydi?

Dişlerinden Utanmadan, bilinçli bir delirişin, vahşi bir kabullenişin, altından daha değerli ucuzların var oluşudur.

Mazhar Furkan Torun