Diyalektiğin Birleştirici Güçleri

“Günümüzün kültürel radikalizmi ekonomik ve ekolojik kriz baglamina gitgide daha fazla teslim olurken, Jameson’in ‘postmodern Marksizmi’ ise diyalektigi tekrar eski haline, yani Marx’in ünlü sözündeki gibi “burjuvaziyle onun doktriner sözcülerinin gözünde bir skandal ve bir tiksinti nesnesi” addedildigi hale döndürebilir.” —Ben Noys, The Philosopher’s Magazine
Bati felsefesinin son iki yüzyilini derinden etkileyen diyalektik, Marx’tan bu yana elestirel düsüncenin de en önemli, en çok tartisilan odak noktasi oldu. Jameson bu felsefi gelenegin tarihinde ortaya çikan sorunlarla ilgili bu teorik incelemesinde, metalasma ve küresellesme üzerine yazdigi denemeler ve Rousseau, Fichte, Heidegger, Sartre, Derrida, Lacan gibi gerek diyalektik yanlisi gerekse karsiti olan düsünürler araciligiyla tartismayi bir baglama oturtuyor.
Elli yil boyunca diyalektik düsünce üzerine çalismalar yapmis ünlü kültür elestirmeni ve felsefeci Fredric Jameson’in, Bati felsefesinde yanlis anlasilmis, çarpitilmis ve hayati önemdeki bir düsünce çizgisini ele alan bu kapsamli çalismasindan, iç gerilimlerin zorlamasiyla, entelektüel ugras alaninda yeni bir çag dogabilir.
Titiz bir incelemenin ürünü olan Diyalektigin Birlestirici Güçleri, “mekânsal” diyalektik denilen yeni kavrama dogru ilerleyen bir hareketin haritasini çikariyor ve tarihsel materyalizmi irdeleme kapsamina aldigi bir Paul Riccoeur incelemesi üzerinden de küresellesme konusunda olaganüstü bir tefekkürle sona eriyor. Jameson diyalektik düsünceyi, 21. yüzyil için yeniden canlandiran yeni bir düsünce sentezi sunuyor.