Dövüşüm Dönüşüm

“Baltalar elimizde, uzun ip belimizde, biz gideriz ormana hey ormana...” sarkisiyla orman sevgisinin ögretildigi bir neslin çocuklariydik. Hep bize verilmek istenilen ile uygulanan arasindaki tezatliklari yasadik. Kisisel döNüsümü, kisisel döVüsüm olarak algiladik. Gelismek için illaki düsmek gerektigini düsündük. Ya da öyle düsünmemiz istendi...Ben bu yolculuga ögretilen dogru düsünceleri disarida birakarak adim attim. Bana eslik eden kalin bir ip var. Takip ederek yolumu bulmaya çalisiyorum. Bazen ipi tutmak yerine baska yönlere dikkatimi veriyorum. Biraz oyalaniyorum, gecikiyorum. Ama ipi birakmiyorum. Bazen de yaramaz bir çocuk gibi ipi çekistiriyorum. Ne ip kopuyor ne de ipin ucunu tutanin birakma niyeti var...“IPIN bir UCUNU ben, diger bir ucunu da sen tutuyorsun. Kitabin basindan beri dümenin basinda sen varsin. Aslinda güzergâhi içindeki lider belirliyor.” Tipki hayat yolculuklarinda hepimizin içindeki liderler gibi. Sadece her birimiz onlara farkli isimlerle sesleniyoruz...