Dünyayı Değiştirmek Üzerine

Marksizm bugünlerde sikça söylendigi gibi kesinlikle öldü mü? Dagilan Dogu Bloku sosyalist miydI? Üretenlerin üretim sürecinin efendisi oldugu; en genis ekonomik, toplumsal ve siyasal demokrasiyi temel alan; cinsiyetçi, etnik, siyasal sömürü ve baskilardan kurtulmus bir toplum özlemi kuruntu muydu? Ekonomistlerin, ideologlarin, isadamlarinin ve medyanin iddia ettigi gibi kapitalizmden baska alternatif kalmamis midir artik? Yoksa Marksizmi elestirmeye ve yenilemeye tam tersi bir noktadan; Marksizmin, endüstriyel kapitalizm modelinin temellerinden yeterince radikal biçimde kopmadigi noktasindan yeniden mi baslamali? Bu ve benzeri sorulara yanit arayan Löwy, "Marksizm, burjuva uygarligindan kopusunu radikallestirmek için, çagdas toplumsal hareketlerin ortaya çikardigi ekoloji ve feminizm gibi teorik ve pratik karsi çikislari bütünlestirebilmelidir" diyor ve Marx'in 1834'te söyledigini tekrarliyor: Simdi her zamankinden daha çok "var olan her seyin acimasiz elestirmeni olmaliyiz". Löwy'ye göre, kurulu düzenin modernist" mazeretlerini, kapitalist piyasayi ya da bürokratik despotizmi mesrulastiran 'gerçekçi' söylemlerini reddederek, 'umut ilkesi'ni; yani kullanim degerini ve demokratik planlamayi, yenilenebilen enerji kaynaklarini ve ekolojik üretimi, irk ve cinsiyet esitligini, özgür insanlar toplulugunu ve uluslararasi dayanismayi temel alan bir durus noktasi insa etmeliyiz. Bürokratik rejimlerin komonizm ve sosyalizm adina isledikleri suçlar sosyalizm fikrini derinden yaralamis olsa da, özgür ve esitlikçi bir toplum, toplumsal ve ekonomik demokrasi, doganin korunmasi, özyönetim ve asagidan denetim özlemleri insanlarda yok edilemeyecek bir biçimde kök salmistir. Içinde bulundugumuz kriz durumunda pek çok sosyalistin yasadigi ideolojik kafa karisikligini liberalizme, bireycilige ve pozitivizme kapilmadan asmak mümkündür; Bu siyaset felsefesi olarak Markisizmin tarihiyle ilgili makalelerin yeraldigi bu kitap, siyaseti sadece iktidar ve devletle ilgili sorular olarak ele almiyor: Felsefeye, Marx'in dedigi gibi "Dünyayi yorumlamaktan çok dünyayi degistirmeyi amaçlayan" bir siyaset felsefesi olarak bakiyor. Marx, Engels ve onlari izleyen Lenin, Luxemburg, Kukacs, Gramsci, Marcuse ve Benjamin'deki siyasal/entellektüel evrimin ortak bazi noktalari üzerinde yogunlasiyor: Romantik/devrimci boyut, toplumsal gerçekçilige diyalektik yaklasim ve ütopyaci bir ufuk...Hala "degistirme" umudunu tasiyanlara...