Edebiyat ve Kötülük

Çagimizin yalnizca edebiyatini degil, düsünce alanini da derinden etkileyen; Derrida, Foucault, Barthes gibi yazarlari sarsan; Breton ve Sartre ile yaptigi polemiklerde sözünü sakinmayan Georges Bataille, Edebiyat ve Kötülük’te, hayatimizin en önemli gerçeklerinden birini, Kötülügü ele aliyor. Hem de, Kötülügün ahlak yoksunlugunu degil, tam tersine ahlaki hiçe sayan “yüksek ahlaki“ sart kostugunu öne sürerek. Basta sehvet ve ölüm olmak üzere yasaklari asmanin, kurallari ihlal etmenin “yüksek ahlaki“ gerektirdigini, yasami kiskirtmanin ve asmanin da böyle mümkün olabilecegini ortaya koyuyor. Ona göre, Kötülük özgürlügü, degerin asiri biçimlerine ulasmamizi saglayabilir ve hiç kimse bundan “daha uzaga“ gidemez. Özgürlük daima isyana açilan kapidir. Gerçek özgürlük yasami kiskirtmak ve asmaktir. Özgürlügün içindeki Kötülügü ortaya koymak uzlasmaci, konformist düsünce tarzina karsi çikmak demektir. Iyiligin tuttugu taraf boyun egmenin, itaatin safidir. Kötülük özgürlügünde dehseti buluruz: Tutkuyla islenen bir cinayet, kurban etme, savas, kiyimlar ve ayaklanmalar, yalan ve kara büyü; evrensel katlanabilirin sinandigi, suçluluk duygusuyla tutkunun temellendirdigi haz arasindaki sinirin bulaniklastigi bir tür tinsel sarhosluk durumu içinde, sadistin bir erdemli gibi göründügü eylemlerdir... (Arka Kapak)