Eğitim ve Paradigma

“Ögretmenler, ögrenciler ve yöneticiler kendine ait olmayan bir resmin pazilini yapmaya çalismaktadir. Ögretmenler, amaçsiz ögretmeler gerçeklestirmekte; ögrenciler amaçsiz ögrenmeler gerçeklestirmekte; yöneticiler de amaçsiz yönetimler gerçeklestirmektedir. Amaçsizlik kadar insani yiyip bitiren bir sey yoktur.” “Elbette ki, bu amaçsizlik, ne ögrencinin, ne ögretmenin ne de yöneticinin suçudur. Bu durum egitimin kimliksizligindendir.” “Egitime bir kimlik kazandirilmalidir. Bu kimlik, kendi öz degerlerine dönmekle mümkün olacaktir. Beslenme kaynagi kendi öz degerleri olan bir egitim sistemi hem yetistirdiklerine hem de kurumsal yapisina kisilik ve karakter kazandiracaktir.”
“Türkiye, kadim bir gelenegin devami olarak, egitim sisteminde özgün olabilir. Ne çagcil gelismelere kapilip gitmek, ne de onlara yüz çevirmek, kadim gelenegimizin düsturu degildir. Bir pergel metaforu ile bir ucu kendi geleneginde sabit, diger ucuyla etrafi inceleyen, anlatan, ögreten bir egitim sistemi kurabiliriz. Böylece bu sistemde ögrenci bir kimlik kazanir ve özgün olur; ögretmen, insani ve hayati gelenek paradigmasina göre kurgular; yönetici sadece yasalarla degil, vicdanla ve gönülle de okulu yönetir.”