En Çok Onu Sevdim

Mutlu olmak için, rahatlamak için, kafasini dagitmak için baskalarina gerek yoktu artik. Yalniz hissetmemek için gelir gelmez televizyonu açmasina gerek yoktu. Evde bir ses olsun diye müzigi açmasina gerek yoktu. Ev vardi artik. Onun sesleri, onun dokunusu, onun dinginligi vardi. “Mete de var tabii,” diye düsündü kendinden utanarak. Yalniz degildi artik. Sirf bu yüzden mutluydu elbette. Bu mutlulugu baskalariyla paylasmaktan korkmamasi gerekiyordu. Her sey yolunda gidecekti. O zaman neden bu kadar huzursuzdu? Evle aralarina kim girebilirdi ki? Binalar yikilirken, her sey hizla un ufak olurken, igde agaçlari, atkestaneleri, hatiralar kaybolurken… Asuman bir seyi fark ediyor. Gögsünde evin homurtusu, zamanin iniltisi… Eski resimler, Neylan Hanim’in mavi koltugu ve ilaçlanmasi gereken böcekler… Asuman, evle göz göze geliyor. Ev ona bakiyor… Gamze Güller, tiklim tiklim metropolde bir nisi araliyor, direnen ve hatirasi kalan… En Çok Onu Sevdim, acilasan bir hayatin, esyalara dokunan, durup durup dinleyen bir kadinin romani. Marazi bir ask hikâyesi…