Engelleri Aşmak

17 yasinda, Istanbul Robert Kolej’de okuyan Gülfem Demiray, tipki daha önce ayni okulda okumus ve SINAVCI isimli kitabi yazmis Eren Yanik gibi bir deneyime soyunmus. Oldukça akici bir dili olan genç yazarimiz bakin neler söylüyor:
“Her zaman dis görünüsüme çok dikkat eden biriyim. Hatta yakinlarim, arkadaslarim bile takinti durumuna varan; üstüme, basima, saçima, gözüme bu denli dikkat etmemi elestirirler.
“Saçim kötü, burnum yamuk, göbegim çikik, gibi laflar ise hiç agzimdan düsmez.
Daha dogrusu “düsmezdi.“ Ta ki bu yaz Avsa Adasi’nda kurulan engelliler çadir kampina gidene kadar.
Sonuçta hiç unutamayacagim iki hafta geçirdim. Pek çok gönüllüyle birlikte kampa gelen engellilere yardim ettim. Onlara kimi zaman sabah sporu yaptirdim, kimi zaman yüzme ögrettim. Kimi zaman da mutfaga girdim ve onlar için evde bile hiç denememis olsam da patates soydum.
Ve ben degistim. Kendimle Baristim!
Peki, bu iki hafta sonunda ne degisti de ben artik kendimle bu kadar ugrasmayi biraktim?...