Etkiya

Hz Ömer (ra) bir gün mescide girdi ve Muaz bin Cebel (ra)’in Ravzay-i Mutahhara’nin duvarina yaslanmis, aglamakta oldugunu gördü. Yanina yaklasti ve sordu:-Ya Muaz niçin agliyorsun?Muaz bin Cebel gözyaslari arasinda cevap verdi:-Ya Ömer, Resul-u Ekrem (sav) efendimizden isittim, buyurdular ki: “Riyanin azicigi dahi sirktir. Müsrikin yeri de cehennemdir.Riyadan sakininiz ki etkiya*dan olasiniz. Zira Hak Teala etkiyayi sever.”Bunun üzerine “Ya Resulullah, etkiya kimdir?” diye sordum. Efendimiz söyle buyurdular:”Etkiya, bir mecliste varligi ile yoklugu fark edilmeyen, kimsenin hatirlamadigi ve aramadigi, varligi ile yoklugu bir olan kisilerdir. Bir meclise geldiklerinde kim olduklari merak bile edilmez. Iste böyle olanlarin gönülleri Hak nuruyla doludur ve onlar için uzak veya yakin birdir. Onlar cennet ehlindendirler.” Sonra su Hadisi Serifi irad buyurdular: “Onlar cennet ehlindendir. Saçlari ve sakallari daginik ve karisik, üstleri baslari tozlu, elbiseleri eskidir. Halk içinde itibarlari bulunmaz.” Onlari kimse hesaba katmaz. Fakat Hak Teâlâ indinde aziz ve muteberdirler. Hak Teâlâ’dan ne dilerse ihsan buyurur ve onlarin sözlerini asla reddetmez ve kabul eyler. Dünya halki katinda sözleri hiç dinlenmez. Hâlbuki kiyamet günü onlardan birisinin nuru taksim olunsa bütün mahser halkina yetecek kadardir. Zira onlarin nurlari Hak Teâlâ’nin nurundandir.”ETKIYA: (Taki’nin çogulu) Çok takvâ sâhibi olanlar. Takiler. Takvâda çok ileri giden mes'ud kimseler.