Evlerde Sevgi Yoktu

“Babam sever miydi bizi? Insan benim dedigi seyi sevmez miydi? Benim oglum, benim karim, benim kizim, benim, benim, benim... Benim bir uçurtmam vardi. Kendim yapmistim. Degismezdim en güzel uçurtmalarla. Benim’di. Benim babam içerdi, döverdi beni, sevgisi gözlerindeydi. Benim babamdi. Evlerde yuvalanir sevgi degil mi? Disarida baskalari vardir. Onlari da severiz belki; Seher, Erdogan. Daha baskalari da var; öfkeleniriz onlara. Terazinin bir kefesinde sevgi, bir kefesinde öfke; sadece sevgi yuvalanmaliydi evlerde; kanimiz ayni kan; babam, anam, kardesim...Hep ayni sarkiyi söylüyoruz üstelik. “- Romandan “Muzaffer Hacihasanoglu’nun Milliyet Gazetesi’nde tefrika halinde kalmis duyarli bir romani vardir. Adini çok severim: Evlerde Sevgi Yoktu. Bu, büsbütün de sevgisizlik anlamina gelmiyor. Kirik, çok kirik sevgiler. “ - Selim Ileri (Tanitim Yazisindan)