Evren Bozması

Aska düsmüs bir insanin gözüne dünya çok baska renklerde görünebilir. Peki ya, sadece 'âsik olan bir adamin gözünden Istanbul, ne kadar renkli olabilir? Bir insan algisinin sinirlarini zorlar ve gördügü gibi degil de, istedigi gibi algilamaya karar verirse ne olur? Ve en önemli soruya dikkat edin, bir yalan ne kadar kontrolden çikarsa amacini yitirir? Anil Nisancali ilk romani Evren Bozmasi'nda, ergenligini yeni atlatmis bir roman kahramaninin maceralariyla bu sorularin yanitini veriyor. Evren Bozmasi, kendisini yazar olarak lanse eden yalanci bir âsigin Rock müzigini, bilimkurguyu ve çizgi romanlari her santimine alet ettigi hikâyesiyle, tam bir kontrolden çikis belgesidir.Içimde bir korku var. Korku da degil. Daha çok endise. Ideolojiden korksak kitap okumazdik. Yol boyu polisin orantisiz siddetinden dolayi gözünü kaybeden insanlarin haberlerini okuyarak hedefe dogru ilerliyorum. Sonunda Harbiye'ye vardigimda gördügüm manzara, dünyanin en güzel vahseti gibi. Su anda paralel evrende beni hiçbir sey sasirtamaz. Bir yanda vahsetli bir biçimde insanlara kapsül kapsül gaz atan polisler, bir yanda da en güzel halleriyle ele geçirdikleri dozerle TOMA'yi kovalayan ÇARSI grubu. Kalabalik gruplar halinde zikzak yaparak, polise sasirtmacalar vererek Galatasaray Meydani'na kadar ulasiyoruz.(Tanitim Bülteninden)