Feraye

Isgal altinda bir ülkede ve savasin tam ortasinda filizlenen bir askin hikâyesi... “… Yüzbasi kollarini iki yana açip ayagini yere vurarak, zeybege basladi. Daha ilk hareketi ile çok erkeksi ve çok efeci bir oyun oynadigi belli oluyordu. Feraye saskin, öylece Yüzbasi’yi seyrediyordu. Yüzbasi bir adimda onun yanina yaklasti ve yavasça “Hadi küçük kiz, basla. Herkes bize bakiyor,” dedi. Feraye, utana sikila çevresine bir göz atti. Kendilerinden baska oynayan kimse yoktu. Gerçekten de herkes nefesini tutmus, onlara bakiyordu. Feraye de kollarini kaldirdi. Müzige ve Yüzbasi’ya uymaya çalisiyordu. Ilk bir iki dakika bocaladi. Sonra, sanki çevresindeki herkes yok oldu. Yüzbasi’nin gözlerinden, kendisine dogru bir alev akiyor gibiydi. Baska bir tarafa bakamiyordu. Birbirlerine kilitlenmis ve uyum içinde;Yüzbasi erkekligi, kahramanligi ve tutkuyu, Feraye de kadini ve zarafeti anlatan hareketlerle oynuyorlardi… Ne zamandan beri bu haldeydiler, kendileri de seyredenler de farkinda degildi. Müzik devam ediyordu. Belki de ikinci veya üçüncü tekrariydi…” Isgal altindaki bir ülke… Ellerinde silahlari, ayaklarinda çariklari olmadan; yüreklerindeki vatan aski ve hürriyet sevdasiyla cepheye kosan kahraman bir halk… Ve bu savasin tam ortasinda, kan ve göz yasiyla filizlenen bir askin tutku dolu hikayesi… “Feraye”; Naside Gökbudak’in essiz anlatimi ve yasanmis hikayelerden yola çikilarak hazirlanmis kurgusuyla unutulmayacak bir roman…