Firavunun Öldüremediği Musa’dır

Günes kirmizi bir tepsi gibi ufkun üzerinde dururken, bulutlar renkli bir aleme bürünmüs; çöl susuzlugun remzi, kum tepelerinin her biri uyuyan bir dev... Gökler ve çöller alabildigine uzanirken bir adam yollari adimliyordu, bu Musa’ydi. Anladi ki bu ayaklar, bu vücudu çekmeyecek... Ekmek torbasini yastik yapti, kumlarin üzerine uzandi, bulutlar gitmis, yildizlar parliyordu. “Gökleri silip süpüren kim?“ Yildizlar kayiyordu, birilerini taslarcasina... Uyudu, uyandi, yine yildizlar, yine çöl... “Ölmedigime göre yasamaliyim. Yürümeliyim, bu adimlarla yollar biter, yürümeliyim... Yine vahalar çikar, yine kervanlar görünür. Ben kimsesiz yollarin yolcusuyum. Benim hayatim baska...“ (Arka Kapak) Hekimoglu Ismail’in sevilen kitabi, yenilenen kapak tasarimiyla okurlarinin begenisine sunuluyor. (Tanitim Bülteni’nden)