Gambara

Balzac, Insanlik Komedyasi’nin bu bölümünde gerçek’e her zamankinden çok daha fazla yaklasiyor. Paolo Gambara, Balzac’in en somut karakterlerinden birisi, cehennemden ve cennetten dünyaya kaçirdigi enstrümanlarla, müzigin yavas yavas birlestirdigi 19. Yüzyil Avrupa’sindan gelecegin dünyasi için en “esasli” operasini yapmaya kalkisiyor. Grotesk bir atmosferde geçen ve trajediyle sonlanan, bu büyük siirde karsilastiginiz her tini aslinda, Balzac’in sanatin her alanina duydugu büyük tutku, özellikle müzik için besledigi akil almaz bir hirs. Böylece, içinde Kudüs ve (Hz.) Muhammed temali operalarin da bulundugu Üçleme’nin tasarlanmasi esnasinda, Gambara’nin kendinden geçip solugunun kesilmesi, kelimelerin sayfalardan firlayarak, duvarlara çarpip geri dönmesi, romani bütünüyle bir senfoniye dönüstürmüs. Gizli Basyapit ile birlikte okunabilecek bu roman, bize Balzac’in, ne kadar Gambara oldugunu düsündürtüyor. Hatta kuskulari ortadan kaldiralim: Balzac, Gambara’nin ta kendisi!