Gazetecilik Etiğinin Mesleki Sınırları Profesyonellik, Piyasa ve Sorumluluk

Medyaya güvenmiyoruz, bu çok açik ve herkesin hemfikir oldugu bir yargi. Yandaslardan, gerçekten haber yapanlardan, gazeteci kalabilenlerden söz ediyoruz. Medya elestirileri “eskiden gazetecilik yapilirdi” özlemiyle basliyor, “Objektiflik öldü!”,“Tarafsizlik gözardi edildi!”, “Profesyonellik unutuldu!” gibi sikâyet ve hayiflanmalarla sürdürülüyor. Gerçekten gazetecilik yapildigi, etik ilkelere hassasiyet gösterildigi bir dönem olmus muydu? Yoksa bu, aktüele odaklanmis, her dönemde var olmus,süreklilik tasiyan nostaljik bir serzenis mi? Günümüz medyasi, kamunun demokratik ihtiyaçlarini saglama iddiasi etrafindabiçimlenmis bir profesyonelligi degil, medya gruplari arasindaki rekabeti, hizmet ve kalite standartlari ekseninde sürdürmeamacina hizmet eden bir profesyonelligi temel aliyor. Bu dönüsüm, tarihsel bir arkaplana sahip ve birdenbire zuhur etmisdegil. Gazetecilik etigi denen kavramsallastirma yeni bir isletme mantigi etrafinda profesyonel bir iskolu yaratma girisimineeklemlenmis durumda. Medyada hâkim olan sorumluluk retorigi, neo–liberalizmin sinirlandirilmamis müdahalelerini,kamunun gözünde ahlakilestirme amaci dogrultusunda biçimleniyor.Oguzhan Tas, basarili bir medyayi okuma rehberi sunuyor bize. Gazetecilik etiginin tarihsel ve ideolojik kaynaklarini, sinirlarini,süregelen tartismalarini aktariyor. Yarina kalacak elestirel bir okumayla basin tarihini ve medyayi irdeliyor.